Column: We worden het een beetje zat

In Hongkong hebben we al sinds januari te maken met coronamaatregelen, zoals het sluiten van scholen en pretparken. Maar eigenlijk zijn we zeven maanden geleden al uit ons vertrouwde ritme gestoten. Het dagelijks leven werd vorig jaar al lange tijd flink verstoord door de massale protesten tegen de Chinese invloed in het bestuur van de stadsstaat. Je kunt je voorstellen dat we het allemaal een beetje zat worden. 

Voor kinderen is dit helemaal een lastige tijd. Ze zijn al helemaal gewend geraakt aan online lessen. Maar met alle afleidingen thuis, is het natuurlijk een stuk lastiger om je concentratie erbij te houden. Het helpt niet dat de maatregelen waarschijnlijk nog lang duren. Als ouders houden we er rekening mee dat de scholen pas in de zomer weer open gaan.

Werken vanuit huis – vaak afgekort tot WFH (Work From Home) – is een aparte ervaring in Hongkong. Veel mensen wonen hier in heel kleine appartementen, waar je nauwelijks tot geen ruimte hebt om je even af te zonderen. Stel je voor dat je aan de keukentafel zit om een bedrijf te analyseren of een transactie te bespreken met je broker, terwijl iets verderop je vrouw probeert om twee jonge kinderen les te geven. 

De meeste ouders in Hongkong hebben allebei een full time-baan. Een van de twee zal echter de kinderen moeten helpen, motiveren en lesgeven. Dat wordt in veel gevallen dus al snel een part time-baan. En het vinden van een rustige plek voor een conference call in een appartementje van 40 vierkante meter is natuurlijk zo goed als onmogelijk.

Ons Robeco-kantoor is eind januari dicht gegaan. Maar op 2 maart gingen de deuren tot onze grote vreugde weer open. Van een maand thuiswerken word je niet heel vrolijk. Helaas duurde dat niet lang. Vlak voordat half maart de gedwongen quarantaines begonnen, zagen veel oudere kinderen al aankomen dat hun kostscholen in Groot-Brittannië en universiteiten in de Verenigde Staten gingen sluiten. Ze vlogen dan ook zo snel mogelijk terug naar hun ouders in Hongkong. 

Bovendien keerden de afgelopen tijd veel expats terug. Aanvankelijk kozen die ervoor om hun vakantie voor het Chinees Nieuwjaar eind januari te verlengen, met het oog op de zorgelijke ontwikkelingen in Hongkong. Toen de situatie leek te verbeteren, stapten ze toch maar op het vliegtuig. De grote instroom van reizigers in combinatie met onvoorzichtig gedrag, leidde tot een tweede golf van besmettingen. Daar zitten we nu middenin.

Het stadsbestuur neemt steeds strengere maatregelen, maar we zitten nog niet in een volledige lockdown. Mijn vrouw werkt bijna fulltime vanuit huis en brengt veel tijd door met onze tweeling van 12 jaar. Hierdoor heb ik de kans om toch regelmatig naar kantoor te gaan. Tijdens de metrorit heb ik dan altijd een mondkapje op. Mijn bril beslaat door mijn adem, wat het lastig maakt om berichten te lezen op mijn smartphone. Wat opvalt is dat de wagons tijdens spitsuren nog best vol zijn. Ik schat dat de bezetting ongeveer 60% van het gebruikelijke niveau is. 

Het weer is de laatste tijd best aangenaam. Rond lunchtijd probeer ik vaak een eindje te gaan rennen. Daar kijk ik elke dag weer naar uit: het is een stuk fijner dan naar dalende beurskoersen kijken op het Bloomberg-scherm. Daarnaast heb ik regelmatig conference calls met bedrijven. We krijgen minstens evenveel informatie als in normale tijden. Dat helpt ons om steeds beter in beeld te krijgen wat de impact van de corona-uitbraak is op de ondernemingen waarin we beleggen.

Op de aandelenmarkten in Azië is de spanning opgelopen, maar er is geen sprake van paniek. De meeste bedrijven in onze beleggingsportefeuille, hebben een sterke balans en kunnen wel tegen een stootje. Door de koersschommelingen ontstaan soms aantrekkelijke koopkansen, maar we weerstaan de verleiding om veel te handelen. Het is namelijk nog te vroeg om te beoordelen hoe de corona-uitbraak op de lange termijn gaat doorwerken. 

Een van de dingen waar ik me over verbaas, is de enorme veerkracht van China. Aanvankelijk gingen de beurskoersen hard omlaag naarmate er meer nieuws over de uitbraak naar buiten kwam. Daarna bleef de schade echter beperkt. Dat is opvallend, aangezien de Chinese stimuleringsmaatregelen verbleken in vergelijking met de steunpakketten in Europa en de Verenigde Staten. In China slaagt de overheid erin om het vertrouwen bij de bevolking snel te herstellen. 

Het sentiment in China is heel goed: wij zijn erin geslaagd om het virus met daadkrachtige maatregelen te verslaan! Langzaam maar zeker schakelt het land over naar het normale leven. Toch wordt het voorlopig niet business-as-usual. De fabrieken waar de lopende band weer gaat rollen, merken waarschijnlijk dat de buitenlandse vraag minder groot is dan ze gewend zijn. En er zit nog een ontslagronde aan te komen in de mkb-sector. Het zou zomaar kunnen dat we eerst nog een stapje terugdoen, voordat in China een duurzaam herstel wordt ingezet.

Arnout van Rijn is fondsmanager van Robeco Asia Pacific.