China schuift de problemen voor zich uit

China stevent in 2017 af op een economische groei van naar verwachting 6,8%. Daarmee ligt het groeitempo boven de eigen doelstelling (6,5%) en boven de verwachting van bijvoorbeeld het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Die organisatie heeft onlangs de groeiprognose voor 2018 verhoogd van 6,2% naar 6,5%. De snelle groei heeft echter een keerzijde. “Achter de mooie economische cijfers gaat een oplopende schuldenlast schuil”, waarschuwt Lukas Daalder, CIO bij Robeco Investment Solutions. “De totale schuld van de overheid, huishoudens en bedrijven wordt geschat op maar liefst 270% van het bbp. Hoewel dat percentage niet ongebruikelijk is in ontwikkelde landen, is het enorm hoog in vergelijking met andere opkomende markten. In landen als India, Indonesië, Mexico en Rusland ligt deze totale schuld tussen 70% en 125% van het bbp.”

In de ogen van Daalder groeit China sneller dan eigenlijk goed is voor het land: “De stijging van het schuldniveau is niet houdbaar. Door de hoge schuldenlast is de economie kwetsbaar op het moment dat het land te maken krijgt met een tegenvaller. Als voorbeelden van mogelijke tegenvallers noemt het IMF onder meer het gevaar dat de kapitaaluitstroom net als in 2015 sterk toeneemt of de invoering van handelsbelemmeringen door een handelspartner, met het oog op de onvoorspelbare politieke koers van de Amerikaanse president Donald Trump. Voor kredietbeoordelaar Standard & Poor’s waren de oplopende schulden in de Chinese economie in september aanleiding om voor het eerst sinds 1999 de kredietwaardigheid van het land te verlagen.”

De Chinese president Xi Jinping laat volgens Daalder bewust na om de schuldproblemen stevig aan te pakken. “Een snelle economische groei was voor hem een steun in de rug in de aanloop naar het belangrijke vijfjaarlijkse Congres van de Communistische Partij. Daar slaagde Xi Jinping erin om zijn machtspositie voor in ieder geval de komende vijf jaar flink te versterken. Het is echter niet zo dat hij zijn koers gaat veranderen nu hij weer stevig in het zadel zit. In het verleden heeft hij zich zelden ontpopt als een echte hervormer. Chinese autoriteiten weten overigens heel goed wat de risico’s zijn van het hoge schuldniveau. Maar de geschiedenis leert ons echter dat alle pogingen om de schuldgroei te beperken, ondergeschikt zijn aan de welhaast heilige groeidoelstelling. China kiest ervoor om de problemen verder voor zich uit te schuiven, wat uiteindelijk kan leiden tot een zwaardere crash van de Chinese economie.”