CO2-uitstoot: zo kan emissiehandel het verschil maken
| DuurzaamCO2-uitstoot is een van de belangrijkste oorzaken van klimaatverandering. Om dat tegen te gaan, wordt over een steeds groter deel van de CO2-uitstoot op een of andere wijze belasting geheven.
- Share
Overal ter wereld wordt de klimaatwetgeving steeds strenger. Daarbij geldt vaak het principe dat de vervuiler betaalt. In Zweden wordt dat het strengst toegepast. Bedrijven moeten in dat land 120 dollar neertellen voor elke ton CO2 die ze uitstoten1. In sommige andere gebieden komt die prijs tot stand via emissiehandel.
Hierbij stellen overheden een beperkt aantal rechten beschikbaar voor de uitstoot van een bepaalde hoeveelheid CO2. Die rechten kunnen door bedrijven gekocht en verkocht worden. Omdat er elk jaar wat minder rechten beschikbaar komen, worden bedrijven voor een keuze gesteld: meer betalen voor CO2-uitstoot of maatregelen nemen om die uitstoot te verkleinen.
Effecten worden zichtbaar
Het gedeelte van de wereldwijde CO2-uitstoot dat onder een emissiestelsel of een andere regeling valt, steeg vorig jaar van 20 naar 22%. Inmiddels zijn er meer dan zestig van dit soort stelsels, maar vaak ligt de prijs nog erg laag. In Europa zijn de kosten voor de uitstoot van een ton CO2 echter al opgelopen tot 50 euro. In 2020 schommelde die prijs nog rond de 25 euro. En om de klimaatdoelen te halen, moet de prijs voor CO2-uitstoot doorstijgen richting 80 euro in 2030.
Overigens worden nu al de economische effecten van de stijgende prijs zichtbaar, legt Robeco-klimaatstrateeg Lucian Peppelbos uit: “Er tekent zich bijvoorbeeld een verschuiving af bij elektriciteitsproductie van kolen- naar aardgascentrales. Bovendien vormt de oplopende prijs van emissierechten een impuls voor innovatieve bedrijven met slimme duurzame oplossingen. De komende jaren kunnen deze veranderingen in een stroomversnelling komen als de prijs voor CO2-uitstoot verder omhoog gaat. De Europese Unie moet namelijk nog flinke stappen zetten om in 2030 de doelstelling van een uitstootvermindering van 55% ten opzichte van 1990 te halen.”
Slimme manier van vervuiler betaalt
Naarmate een groter deel van de CO2-uitstoot onder dit soort regelingen valt en de prijs voor die uitstoot stijgt, neemt het effect op de bedrijfswinsten toe: duurzame ondernemingen die bedrijven helpen om de CO2-uitstoot te verlagen kunnen goede zaken doen.
Overigens zal een oplopende prijs voor CO2-uitstoot niet snel ten koste gaan van de economische groei. Peppelenbos: “Als je kijkt naar de gemiddelde benzineaccijns in Europa, komt dat neer op een CO2-prijs van ongeveer 300 dollar per ton. De maatregelen leidden er niet toe dat de Europese auto-industrie in de problemen kwam of dat we geen auto’s meer zijn gaan kopen.”
“Maar omdat automakers meer zijn gaan uitgeven aan duurzame innovatie, zorgt de accijns er wel voor dat de uitstoot van Europese auto’s aanzienlijk lager ligt dan het wereldgemiddelde. Door een slimme manier te vinden om de vervuiler te laten betalen, kunnen klimaatproblemen worden aangepakt zonder dat het ten koste gaat van de auto-industrie of de koopkracht van consumenten.”
