Column: Aan alle onzekerheid komt een eind
| VisieDe aandelenmarkten zijn in de greep van onzekerheid over de handelsoorlog, het beleid van centrale banken en Brexit. Vroeg of laat komt er een einde aan die onzekerheid.
- Share
Als beleggers ergens een hekel aan hebben dan is het wel onzekerheid. Beleggers willen altijd meer. Meer winst, meer stabiliteit, meer centrale bank stimulering, en vooral meer zekerheid dat dit ook allemaal gewoon gebeurt. En als ze niet meteen hun zin krijgen worden ze onrustig. Bij deze daarom alvast een waarschuwing: de kans is groot dat beleggers het de komende tijd met flink wat onzekerheid moeten doen.
Bijvoorbeeld, hoe nu verder met de handelsoorlog tussen China en de Verenigde Staten? Ik ben uiteraard de zoveelste die de handelsoorlog aanhaalt als bron van onzekerheid, maar hem links laten liggen is helaas geen optie. Overigens is er geen onzekerheid over het conflict zelf, met een beetje ‘geluk’ ettert die nog jaren door, maar er is zoveel te meer onzekerheid over hoeveel schade hij veroorzaakt aan de groei.
Dat export- en productiebedrijven worden geraakt weten we inmiddels wel. De vraag is nu wat de gevolgen zijn voor de dienstensector, IT-bedrijven en uiteindelijk consumenten. Omdat beide landen er met enige regelmaat nog een schepje bovenop doen, zijn de volledige effecten nog niet zichtbaar. Maar hoe langer het duurt, hoe groter de kans dat er ergens iets kapot gaat.
Centrale banken gaan vol op het gaspedaal staan. Maar is het genoeg?
De centrale banken
En centrale banken? Het is nog maar de vraag of die kunnen voldoen aan de extreme verwachtingen van beleggers. De Federal Reserve zou de rente dit jaar nog zeker drie keer moeten verlagen en de Europese Centrale Bank dient een enorm konijn, of beter een enorme bazooka, uit de hoge hoed te toveren om niet teleur te stellen.
Het mag duidelijk zijn dat centrale banken wereldwijd weer vol op het gaspedaal gaan staan, dus aan stimulering geen gebrek. Is het genoeg? In Amerika gaat het verre van slecht en ligt de inflatie praktisch op de doelstelling van de Fed. In de Eurozone neemt het gemor - en het aantal wetenschappelijke publicaties - over de ongewenste effecten van negatieve rentes gestaag toe.
Onrust Brexit
En dan zijn er nog wat andere items waarvan het onmogelijk is om exact te voorspellen hoe het afloopt. Denk aan Brexit. De kersverse Britse premier, Boris Johnson, ziet genoeg ruimte voor heronderhandelingen met de Europese Unie. En dat terwijl diezelfde Europese Unie stelt dat de Brexit-deal, die zijn voorganger Theresa May, sloot niet onderhandelbaar is. Inmiddels probeert ‘BoJo’ het parlement meer dan een maand op vakantie te sturen zodat hij ongestoord zijn gang kan gaan. We weten niet of het VK eind oktober echt uit de Unie is en of dat dan met of zonder deal is.
Inmiddels heeft Italië afscheid genomen van een kabinet dat vrijwel gedoemd was om te mislukken. Er wordt koortsachtig onderhandelt over een nieuw kabinet. Echter, met de kanttekening dat Italië sinds de Tweede Wereldoorlog maar liefst 65(!) kabinetten heeft versleten, zou ik niet meteen op meer stabiliteit rekenen.
De wall of worry
Gelukkig is er één bekend fenomeen dat beleggers kan geruststellen. ‘Climbing the wall of worry’ is een veelgehoorde uitspraak op aandelenmarkten en refereert eraan dat beurskoersen vaak blijven stijgen ondanks een zich opstapelende hoeveelheid onzekerheden. De reden hiervoor is dat beleggers ergens het vertrouwen hebben dat deze enorme obstakels toch een keer uit de weg moeten worden geruimd. En zo gek is dat niet.
Tegen de tijd dat u deze column leest, kan Trump een tweetje de wereld in hebben gestuurd dat hij en China een deal gaan maken en op 12 september en kan de ECB aankondigen dat het vanaf nu alle obligaties en aandelen in de eurozone gaat opkopen. Uiteindelijk gaat het VK een keer uit de Europese Unie (of niet) en komt aan alle onzekerheid een eind. Echter, de weg hier naar toe ziet er behoorlijk hobbelig uit. Dus hoe de gemoedstoestand van beleggers is als we hier aankomen is, u raadt het al… onzeker!
Jeroen Blokland is beheerder van Robeco ONE. Deze column verscheen eerder op DFT.
