ESG gaat groot worden in China

Afgelopen week stond ik in Peking de boodschap van ESG te prediken. Environmental, Social, Governance. Niet de eerste woorden waar de meeste beleggers aan denken bij China. Toch is er daar verrassend veel interesse voor het onderwerp. De zaal was afgeladen vol en ik werd die middag geflankeerd door bekende sprekers van grote institutionele beleggers, vermogensbeheerders en media die allemaal veel waarde hechten aan de verdere verspreiding van het ESG-woord.

In China wordt die aandacht in eerste instantie gedreven door het milieu. U kent allemaal wel de beelden van Peking in de smog: mensen met mondkapjes die geen hand voor ogen kunnen zien. De bewoners zijn daartegen in opstand gekomen. Een inmiddels redelijk welvarend land als China moet ook tijd en geld besteden aan andere doelen dan groei van het bruto nationaal product, vinden ze. En terecht.

Sinds kort zijn milieudoelstellingen ook opgenomen in de targets van hogere ambtenaren. In de campagne om overcapaciteit in de staal- en cementindustrie terug te brengen, zijn veel oude en vervuilende fabrieken gesloten ten faveure van moderne, milieuvriendelijker fabrieken. Vroeger werden luchtzuiveraars in fabrieken vaak gewoon niet gebruikt omdat de productiekosten daardoor omhoog gingen. Geen haan die er naar kraaide. Nu kunnen fabrikanten er niet meer omheen. Dus de E van ESG is heel nadrukkelijk een onderwerp geworden in de chatrooms op internet. De regering luistert naar de stem van het volk.

Voor wat betreft de G (van Governance – of goed ondernemingsbestuur) ligt het iets anders. China wil een kapitaalmarkt creëren waar beleggers zich veilig voelen. En beleggers in aandelen werden nogal eens geconfronteerd met frauderende grootaandeelhouders die hun bedrijf mooier voorspiegelden dan het in werkelijk was. Dit leidde tot wantrouwen op de beurs en forse verliezen voor grote en kleine beleggers. En ook hier sprak de stem van het volk. China heeft nu een verrassend krachtige beurswaakhond die een einde wil maken aan zulke praktijken en zwaar straft bij effectenfraude. Bedrijven moeten betere en onafhankelijker bestuurders krijgen die al in een vroeg stadium aan de bel trekken in geval van fraude of andere onfrisse praktijken.

Natuurlijk veranderen zaken niet van de ene op de andere dag. Dus de luchtvervuilingsstatistieken uit Peking blijven er nog wel een aantal jaar verontrustend uit zien. Maar ik ben ervan overtuigd dat het ergste achter de rug is. Chinese bedrijven investeren nu grootschalig in schonere productie. En we krijgen ook nog wel eens te maken met Chinese bedrijfsfraude. Maar een regelgever die hard straft, kan in China op veel respect rekenen.

Wat tenslotte nog veel meer helpt is dat ook de beleggers in China steeds meer langetermijn-georiënteerd raken. Als je beleggingshorizon drie maanden is, kan je gemakkelijk denken dat het “mijn tijd nog wel duren zal”, maar wie spaart voor zijn pensioen moet zich wel degelijk afvragen of een bedrijf een houdbaar bedrijfsmodel voert. ESG gaat ook groot worden in China, dat lijkt me onvermijdelijk.

Na afloop van mijn spreekbeurt werden de beste 50 ESG bedrijven beloond met een oorkonde. Ze stonden te glimmen op het podium. Soms voel ik me hier in Azië een missionaris die het woord verspreidt: ESG! Gesteund door de stem van het volk.

Deze column is eerder verschenen op DFT