President Xi en spelletjes

In mijn tienerjaren zat ik avondenlang bij een vriendje van me op zolder. Hij had een Commodore 64. Maar na een aantal maanden merkte ik dat de lol er voor mij vanaf ging. De verbetenheid nam toe om een nieuwe high score te maken, maar ik merkte als ik ’s avonds naar huis toe liep dat ik me ’down’ voelde: gaming blues. Ik ben er toen eigenlijk van de ene op de andere dag mee gestopt en heb er nooit meer naar omgekeken.

Nu met opgroeiende kinderen word ik weer geconfronteerd met de aantrekkingskracht van de spelletjes. Grafisch ziet alles er honderd keer beter uit dan destijds, maar de wil om het beter te doen dan de laatste keer blijft bestaan. Nieuw is ook het sociale aspect. Spelen met of tegen een vriendje op afstand is leuker dan een anonieme tegenstander. En als ouders reageren wij meestal hetzelfde als onze ouders destijds: spelletjes zijn slecht voor je. Ja, als je even de handen vrij wilt hebben, laat de kinderen dan maar op de spelcomputer of iPad. Maar op andere tijden wil je het zoveel mogelijk beperken: de kookwekker erbij of alleen op bepaalde dagen toelaten.

Xi Jinping, de leider van de Chinese natie, gedraagt zich eigenlijk net zo. Hij heeft nu gezegd dat spelletjes slecht zijn voor je ogen. Dat zeiden mijn ouders vroeger ook als ik te lang voor de televisie zat: „Doe uit dat ding! Je krijgt vierkante ogen!” Er zit wel een kern van waarheid in want in China (waar spelcomputers tot voor kort niet verkrijgbaar waren) spelen de meeste kinderen op een mobiele telefoon. Stiekem verdenk ik Xi ervan dat hij Chinese kinderen vaker wil laten voetballen. Want behalve China een rijk land te maken, is het ook zijn droom om tijdens zijn presidentschap China wereldkampioen voetbal te zien worden. Dat moet toch kunnen in zo’n groot en ambitieus land.

De boze blik van de grote leider heeft grote gevolgen voor het bedrijfsleven. Het grote platform van Tencent heeft er zijn eerste winsttegenvaller aan te danken. Er zijn de afgelopen maanden door het ministerie vrijwel geen licenties voor nieuwe spelletjes goedgekeurd. Eerst leek dat het gevolg van een ministeriële reorganisatie, maar sinds kort is het duidelijk dat er een bewuste afremmingspolitiek wordt gevoerd. Met name voor kinderen worden beperkingen opgelegd aan de distributie van nieuwe spelletjes en aan de tijd die ze per dag online mogen zijn.

Als vader ben ik blij dat Xi me een beetje steunt in de kruistocht tegen de game-verslaving. In centraal-geleid China kun je het best beleggen in sectoren die de steun hebben van het regeringsbeleid. Infrastructuur en schone energie – goed voor de mensen en goed voor de groei. Spelletjes worden gezien als slecht voor de mensen en dragen niets bij aan de groei. Dus daar maar even niet in beleggen.

Deze column is eerder verschenen op DFT