Zo springen zzp’ers om met hun financiën

Hoewel er vaak gesproken wordt over de groep zzp’ers, zijn er enorme verschillen tussen de 1,2 miljoen Nederlanders die voor zichzelf werken. Drie zzp-ers vertellen hoe zij aankijken tegen hun werk en wat ze doen en laten voor hun financiële toekomst.

“Tijdens de financiële crisis kwam de uitgeverij waar ik werkte in de problemen. In 2009 werd ik ontslagen. Aangezien de banen bepaald niet voor het oprapen lagen, ben ik voor mezelf begonnen. Achteraf gezien was mijn ontslag het beste wat me had kunnen gebeuren. Mijn werk bestaat nu uit allerlei leuke, gevarieerde opdrachten. En omdat ik mijn eigen tijd indeel, kan ik ook regelmatig mijn kinderen van school halen.”

“Als zzp-er moet ik mijn eigen pensioen regelen. Dat doe ik door gebruik te maken van de mogelijkheid om een deel van de winst te reserveren als oudedagsreserve. Hierover betaal ik geen belasting. Dat gebeurt pas zodra ik het na mijn pensioen weer uit het potje haal. Daarnaast stort ik in goede jaren wat geld op mijn beleggingsrekening. Ook beleg ik elke maand een vast bedrag voor mijn kinderen, waarvan de eerste over elf jaar misschien wel gaat studeren.”

“Aan het begin van mijn carrière heb ik enkele jaren bij een grote consultancyfirma gewerkt. Het ging me steeds meer tegenstaan dat het voornamelijk draaide om het geld. Via wat omzwervingen ben ik terecht gekomen bij een bedrijf waarvoor ik op freelancebasis consultancyklussen doe. Zo krijg ik de ruimte om mijn passie te volgen: fotografie.”

“Een deel van mijn inkomsten zet ik opzij in drie potjes. Het eerste potje is voor een wereldreis die we met het hele gezin willen gaan maken in februari 2020. Daarnaast zijn we van plan om op termijn de hypotheek af te lossen en ten slotte probeer ik wat opzij te zetten voor mijn pensioen. Dat doe ik door te sparen, alhoewel ik ook wel eens wat geld stop in bijvoorbeeld een aandeel zoals Tesla of cryptomunten. Ergens weet ik dat het de moeite kan lonen om op een andere manier te beginnen met beleggen, maar ik vind het eerlijk gezegd een behoorlijke uitdaging om energie te stoppen in zaken die nog zo ver in de toekomst liggen.”

“Ik ben in 1983 voor mezelf begonnen zodat ik een avondopleiding fotografie kon gaan volgen. Dat was niet te combineren met mijn fulltime baan op de studio van een reclamebureau. Hoewel ik soms even kort in vaste dienst was, heb ik bijna mijn hele loopbaan als freelancer gewerkt. Wat mij betreft blijf ik dat ook doen als ik eenmaal de pensioenleeftijd heb bereikt, maar ik weet natuurlijk niet of ik dan nog werk heb.”

“De onzekerheid of je wel voldoende opdrachten hebt, is een van de vervelende kanten van werken als zzp-er. Voor mijn pensioen heb ik overigens nooit wat opzij gezet. Ik ben niet zo’n planner en gelukkig heeft mijn man een pensioen. Terwijl we nog minder dan tien jaar te gaan hebben tot onze pensioenleeftijd, konden we hierdoor toch een woning kopen. Dat was me als alleenstaande zpp-er niet gelukt. Wel heb ik een potje als reserve voor onverwachte tegenvallers.”

Bovenstaande teksten zijn opgetekend uit gesprekken met bestaande (niet fictieve) personen en weerspiegelen niet de opvattingen en visie van Robeco.